Lopön Tsering Gönpo
Lopön Tsering Gönpo urodził się w 1967 w Amdo, w północno-wschodnim Tybecie, w rodzinie nomadów. Jest trzecim z kolei dzieckim Czödraka (ojciec) i Lhachamjak (matka). Ma pięciu braci i dwie siostry. Jego ojciec praktykował Dharmę i był asystentem słynnego nauczyciela z tego regionu, Dzorgje Lamy Rinpocze. Gdy Lopön Tsering Gönpo miał około 7 lat, rozpoczął studia nad różnymi aspektami sadhan (tekstów praktyk służących do recytacji), zgodnie z tym jak praktykowano w jego regionie. Od swego ojca nauczył się czynności umze, czyli głównego recytującego, zaś od jednego z przyjaciół, który studiował razem z jego ojcem, nauczył się jak recytować sadhany oraz w jaki sposób przygotowuje się tormy.
Każego roku uczestniczył wraz z grupą świeckich praktykujacych w trzy- lub siedmiodniowych intesnywnych praktykach skupionych na recytacji.
W wieku 13 lat, wraz z jednym ze swych kuzynów, otrzymał zaproszenie do klasztoru Samje. W tym czasie przyjął ślubowania jako mnich-nowicjusz przed głównym posągiem tej świątyni.
Gdy miał 14 lat, okolicę odwiedził Tulku Drukpa Rinpocze z klasztoru Dzogczen, który nalegał aby zarówno on, jak i jego kuzyn przyjechali do Dzogczen celem podjęcia studiów na tamtejszym uniwersytecie. Jako że była to cudowna sposobność do głębszego studiowania nauk Buddy, obaj z wielką radością obiecali, że przyjadą.
Zatem w wieku lat 15 Lopon Tsering Gönpo wraz ze swym kuzynem oraz jednym z przyjaciół jego ojca o imieniu Gelek, udali się autostopem w 6 – 7 dniową podróż do Dzogczen.
Tam Lopon rozpoczął studia na uniwersytecie Szri Singha, które potrwały 15 lat.
Jego pierwszym nauczycielem był Khenpo Dode; Otrzymał też nauki od wielu słynnych mistrzów takich jak Khenczen Dałe Oser, Khenpo Tsering Nima, Khenczen Pentse Rinpocze, Khenczen Tsara Czudrak z Meła, Khenczen Orgjen Rigdzin, jak również od niektórych khenpo z jego własnego pokolenia.
Od Tulku Drukpy Rinpocze oraz Pema Kalzanga Rinpocze otrzymał wszystkie abhiszeki, zaś od Tulku Togdena Rinpocze wszystkie ustne przekazy z cyklu Longczen Ningthik. Od Akjonga Togdena Rinpocze uzyskał wszystkie instrukcje Dzogczen należące do Longczen Ningthik, których skompletowanie zajęło letnie miesiące w przeciągu dwóch lat.
“Jako dziecko byłem bardzo zestresowany i nerwowy, łatwo wpadałem w gniew, to było naprawdę okropne. Moj ojciec mawiał zazwyczaj, że tego było już za wiele, że wybuchałem gniewem bez żadnego powodu. To stanowiło dla mnie naprawdę wielki problem, i kiedy już się uspokoiłem, zawsze żałowałem tego, co uczyniłem pod wpływem gniewu.
Ale potem otrzymałem nauki od wielkich mistrzów, i próbowałem nad nimi medytować oraz wprowadzać je w życie, i to wiele zmieniło. Często początkowo nie widzimy żadnej zmiany, nawet po kilku miesiącach czy po roku zmiana może być trudno dostrzegalna, ale po latach, kiedy patrzysz wstecz na swoje życie, widzisz jak bardzo się ono zmieniło. Na przykład teraz kiedy sprawdzam często stan swojego umysłu, to nawet jeśli w mym życiu pojawiają się trudności, nie mają one wielkiego wpływu na mój umysł, nie czuję się zestresowany, nie są dla mnie ciężarem.
To pokazuje, w jaki sposób umysł może się zmienić poprzez praktykę Dharmy.”
Większość swych wakacji poświęcał praktyce. Ponieważ podróż do domu zajęłaby dość dużo czasu, zazwyczaj podczas krótkich wakacji pozostawał w Dzogczen, medytując w jakiniach lub uczestniczył w corocznych drubczenach Pundrub Czenmo, odbywających się w klasztorze. Nigdy nie opuścił tego drupczenu: “To był mój ulubiony drubczen….” twierdzi. Raz udał się także na 15-dniowe odosobnienie poswięcone praktyce poła w Nagczung Muka.
“W tym czasie mój umysł naprawdę się zmienił, stał się bardzo spokojny; czasem czułem się naprawdę jak w czystej krainie”… Podczas dłuższych wakacji udawał się do swej rodziny w Amdo, gdzie także spędzał 3 lub 4 tygodnie na odosobnieniu, zanim powrócił na uniwersytet.
Własnie w tym czasie intensywnych studiów Lopön Tsering Gönpo zaprzyjaźnił się z Patrulem Rinpocze.
Odwiedzał go czasem podczas drubczenów, albo kiedy Rinpocze pozostawał w małym domku odosobnieniowym, położonym nieco powyżej budynku uniwersytetu. Chociaż wówczas nie został jeszcze rozpoznany jako Patrul Rinpocze, mieszkańcy wioski oraz mnisi obdarzali go wielkim szacunkiem i często wychwalali mówiąc, że był kimś wyjątkowym.
Lopön Tsering Gönpo w tym czasie uzyskał tytuł khenpo (czyli stopień doktora filozofii buddyjskiej) i rozpoczął pracę jako główny sekretarz na uniwersytecie. Ponieważ nie było wówczas komputerów, sekretarz miał mnóstwo pracy, wszystko musiało byc obliczane ręcznie. W wolnym czasie zajmował się uczeniem początkujących studentów dokonywania tłumaczeń z sanskrytu na tybetański, a także uczył gramatyki, poezji oraz tekstu ’37 Praktyk bodhisatwy’.
Po kilku latach zdecydował się opuścić Tybet; poczatkowo pragnął odwiedzić Jego Świątobliwość Dalajlamę w Indiach, ale ostatecznie zdecydował, że dołączy do Patrula Rinpocze w Belgii, aby pomagać w jego działaniach dla pożytku Dharmy. Po ośmiomiesięcznym pobycie w ośrodku dla uchodźców w Belgii, Lopön Tsering Gönpo zamieszkał z Rinpocze i rozpoczął nauczanie powiększającej się grupy uczniów, którzy podążali za Rinpocze.
Patrul Rinpocze i Lopön Tsering Gönpo wciąż są sobie bardzo bliscy; nadal pracują razem aby działania podejmowane przez Rinpocze dla Dharmy mogły się rozwijać. “Bez przerwy rozmawiamy o tym, co robimy; nasze działania się rozwijają. Wciąż coś robimy, można powiedzieć, że każdego dnia robimy coś, co związane jest z Dharmą, i wciąż powtarzamy, że musimy to kontynuować.”
“W dodatku, jestem dość szczęśliwy, ponieważ – urodzony jako istota ludzka – choć nie zdołałem dokonać niczego nadzwyczajnego, to przynajmniej za pomocą mojej wiedzy i dzięki Patrulowi Rinpocze, jestem w stanie pomagać innym. To że mogę dzielić się wiedzą jest moim największym szczęściem; to oznacza, że zrobiłem coś rzeczywiście pożytecznego w życiu. Studiowałem i praktykowałem, a teraz rezultat powoli dojrzewa. Fakt, że mogę pomóc czyjemuś umysłowi jest sam w sobie jakimś rezultatem. Jestem dość zadowolony z moich studiów i praktyki w tym życiu, a także bardzo zadowolony, że może to pomóc innym.”
Od chwili swego przybycia do Belgii, Lopön Tsering Gönpo nauczał medytacji oraz filozofii – w języku tybetańskim, a ostatnio także w języku angielskim. Jest autorem książki pt. ‘Wprowadzenie do medytacji’. Brał udział w szeroko zakrojonych projektach mających na celu zachowanie dawnych tybetańskich tekstów, takich jak projekt przeglądu i wydania drukiem tekstów Kamy zgromadzonych przez Gjalse Zienpen Taje oraz ‘Pism Zebranych’ Dza Patrula Rinpocze. Lopön Tsering Gönpo nieustannie pomaga tłumaczom należącym do Grupy Tłumaczy Sambhota odpowiadając na pytania i wyjaśniając trudniejsze kwestie.
Wraz z Lopönem Jampą Norgyalem pełni funkcję dodatkowego nauczyciela podczas letnich zajęć szedry, powszechnie dostępnych kursów buddyjskich oraz tzw. odosobnień zimowych; czasem pełni też funkcję głównego nauczyciela oraz mistrza wadżry.
Podczas corocznych drubczenów zajmuje pozycję pomocniczego mistrza wadżry. Każdego roku, począwszy od 2006 jest zapraszany przez japońską sanghę celem udzielania nauk i komentarzy do różnych tekstów.
Zapytany jakiej krótkiej rady mógłby udzielić praktykującym buddystom na Zachodzie, Lopön Tsering Gönpo odpowiedział następująco:
“Jako że praktykujemy nauki buddyjskie musimy zrozumieć, że nasze życie jest cenne i nie wolno nam go zmarnować, zatem jest bardzo ważne, aby we dnie i w nocy utrzymywać związek z działaniami Dharmy. Jeśli oddalimy się od nich na zbyt długo, one stopniowo zanikają. Musimy utrzymywać to bardzo bliskie powiązanie, jak tylko jesteśmy w stanie, dzień i noc. Taka jest moja najważniejsza rada.”
“Następna rzecz, zwłaszcza w przypadku tej linii przekazu, wszyscy – a zwłaszcza praktykujący z tradycji Ningma – wiedzą, że Longczen Ningthik jest niczym korzeń, jest to główna linia przekazu; jest niezwykle ważne, aby ją utrzymywać. Nie powinniśmy myśleć: ‘co by się nie wydarzyło, to nie ma znaczenia’. Obecnie, dzięki Patrulowi Rinpocze posiadamy tę cenną i czystą linię przekazu, i musimy mieć świadomość, że to czy ją utrzymamy czy też stracimy – zależy od nas. Dlatego właśnie sądzę, że jest bardzo ważne, abyście studiowali dokładnie te nauki, dogłębnie nad nimi medytowali i naprawdę zmienili wasze umysły, waszą postawę. Sądzę, że to jest rzecz najważniejsza.”
TU MOŻNA POSŁUCHAĆ NAUK TSERINGA GONPO