Chociaż Dola Dzigme Kalzang oficjalnie uznał go za tulku Palge Samten Phüntsoka, był on tulku Dzigme Lingpy. Pierwszy Dodrupczien powiedział: “Udzielam mu przekazu umysłu i transmisji aspiracji kompletnych nauk Longczien Ningthik, z imieniem Orgjen Dzigme Czökji Łangpo”.
Palge Könczok, bratanek ostatniego Palge, sprowadził Patrula Rinpocze do Palge Lastrang, rezydencji ostatniego Palge. Tam rozpoczął swoje kształcenie.
Sengtruk Pema Tashi z klasztoru Dzogczien wyświęcił go na mnicha. U Doli Dzigme Kalzanga, Dzigme Ngotsara, Gjalse Szenpen Thaje i innych nauczycieli studiował “Trylogię Odnalezienia Pocieszenia i Ukojenia” Longcziena Rabdziama, “Przewodnik na ścieżce Bodhisattwy” (Bodhiczarjavatara), “Tantrę Tajemnej Esencji” (“Guhjagarbha”) i wiele innych dzieł związanych z sutrami, tantrami, a także zwyczajnymi naukami. Od Szenczena Öntrula Thutoba Namgjala otrzymał ustny przekaz “Przetłumaczonych Słów Buddy” (Kandżur) oraz nauki na temat gramatyki sanskryckiej. Otrzymał on przekazy “Kangjur” i “Tendżuru” w całości, wraz z pismami wielu mistrzów szkół starych i nowych tłumaczeń.
Jednak jego rdzennymi nauczycielami byli Dzigme Gjalłe Njugu i Do Khjentse. Otrzymał instrukcje dotyczące Nyndro Longczien Ningthik około dwadzieścia pięć razy od Dzigme Gjalłwe Njugu i tyle samo razy wykonał wymagane praktyki. Później zapisał słowa swojego nauczyciela na temat Nyndro jako słynny tekst, “Kunzang Lame Szielung” (Słowa Mistrza Samantabhadry), tekst nieodzowny dla tych, którzy pragną podążać ścieżką Dharmy, znany i czytany obecnie przez wielu świeckich praktykujących na Zachodzie. Ponadto otrzymał instrukcje dotyczące praktyki tsa-lung i dzogczien, a także studiował wiele cykli praktyki zawartych w kanonicznych pismach (Kama) Ningma Wadżrajany.

Pewnego dnia Do Khjentse, który wędrował podczas wykonywania ezoterycznych ćwiczeń, przybył do namiotu Patrula, zawołał go i z użyciem siły wprowadził go w jego oświeconą naturę. Patrul był rozdarty przez dwa sprzeczne uczucia: szoku z powodu własnych negatywnych myśli i zdumienia jasnowidzeniem Do Khjentse. Usiadłszy, natychmiast zaczął medytować nad oświeconą naturą swojego umysłu i pojawiła się w nim czysta, otwarta, wewnętrzna świadomość przypominająca niebo. Wówczas obudziło się w nim jasne i całkowite urzeczywistnienie, niczym wschodzące słońce, ponad urzeczywistnieniem przypominającym świt, które już posiadał w wyniku wprowadzenia, jakie otrzymał od Gjalłe Njugu. Od tego czasu używał określenia “stary pies” jako swojego ezoterycznego imienia, którym nazwał go Do Khjentse, ukazując prawdziwą naturę jego umysłu.
Kiedy Patrul miał około dwudziestu lat, zmarł Palge Könczok, główny zarządca Palge Lastrang. Patrul zamknął rezydencję Palge i zaczął wieść życie wędrownego pustelnika.
Pozostając przez długie okresy w pobliżu klasztoru Dzogczien, gdzie otrzymał przekazy Ningthik Jabzhi i Longczien Ningthik od czwartego Dzogcziena Rinpocze i Gjalse Zienphena Thaje, przebywał w odosobnionych pustelniach Rudam, takich jak jaskinia Jamantaka i jaskinia Długiego Życia. Zaangażował tam swoją energię w praktykę medytacji i osiągnął urzeczywistnienie, które było tak rozległe jak przestrzeń.

Chociaż był jednym z największych uczonych tradycji Ningma, co mogło uhonorować go wysokim statusem w tej szkole, żył jako bardzo skromny i prosty pustelnik. Wędrując po dolinach Ser, Do, Mar i Dzika, udzielał nauk na temat Bodhiczarjavatary
i inspirował wszystkich mieszkańców do recytowania mantry “Om Mani Padme Hum”.
Pomimo tego, że całkowicie zrealizował wewnętrzną naturę zjawisk, pojawił się pod postacią zwykłego żebraka. W pewnym momencie, podczas podróży, spotkał lamę, który nauczał go “Słów Mistrza Samantabhadry”, tekstu, który sam napisał. Najwyraźniej ów lama nie był świadomy tego, kogo naucza i uważał, że ten człowiek może odnieść korzyść z tak niezwykłych nauk.
Inna historia opowiada o tym, jak podróżował z biedną wdową. Pomagał jej w gotowaniu i opiece nad dziećmi. Kiedy dotarli do następnej wioski, usprawiedliwił się i powiedział, że ma coś ważnego do zrobienia. Kobieta usłyszała, że wielki Patrul Rinpocze naucza w klasztorze. Kiedy poszła posłuchać, była zdumiona, widząc przyjaznego żebraka, z którym podróżowała, siedzącego na tronie i nauczającego wielkie zgromadzenie. Po nauczaniu poprosił, aby wszystkie ofiary zostały przekazane jej.
Udzielał nauk osobom świeckim o dowolnej pozycji w społeczeństwie, nie czyniąc żadnych rozróżnień. Podobnie, zwracał się do osób, z którymi rozmawiał, w sposób bezpośredni i bez zbędnych uprzejmości. Jego słowa potrafiły być szorstkie i szczere, zwłaszcza w stosunku do swoich uczniów. Mówił bezpośrednio i głośno, ale każde jego słowo było słowem prawdy, mądrości i troski.

“Opisując osobowość Patrula, trzeci Dodrupczen pisze:
Patrul używa budzących strach i przytłaczająco twardych słów, ale nie ma w nich śladu nienawiści czy przywiązania. Jeśli wiesz, jak ich słuchać, są one bezpośrednio lub pośrednio czystymi naukami. Cokolwiek mówi, jest czyste jak złoto – to prawda. Traktuje wszystkich ludzi jednakowo, ani nie schlebiając im w ich obecności, ani nie obmawiając ich pod ich nieobecność. Nigdy nie udaje czegoś lub kogoś innego. Tak więc każdy, zarówno ten wysoko, jak i nisko postawiony, szanuje go jako autentycznego nauczyciela. Nie jest stronniczy wobec wysoko postawionych, ani nie lekceważy zwykłych ludzi. Ktokolwiek jest zaangażowany w negatywne działania, chyba że osoba ta jest trwale niezmienna, od razu odkrywa jej wady i obnaża je. Chwali i inspiruje ludzi, którzy prowadzą życie o poświęcone sprawom duchowym. Wydaje się, że trudno mu służyć, ale bez względu na to, jak blisko niego jesteś, nie można znaleźć w nim ani jednego przypadku nieuczciwości, wątpliwości, niestabilności lub hipokryzji. Jest niezmienny w przyjaźni, łatwy i przyjemny w obyciu. Jest cierpliwy zarówno wobec dobrych, jak i niekorzystnych okoliczności. Ciężko jest go opuścić. Chociaż przez całe życie pozostawał ukrytym praktykującym, ponieważ nigdy nie odstąpił od aktywności bodhisattwy, jest pod każdym względem nienaganny . Jak mówi przysłowie: “Nawet jeśli złoto pozostaje pod ziemią, jego światło promieniuje w niebo”. W stopniu, w jakim go zbadasz, znajdziesz go czystym i bez skazy. W miarę jak o nim myślisz, twoja wiara w niego wzrasta”.

Podczas swych wędrówek opowiadał się za zniesieniem systemu podawania lamom mięsa, gdy przychodzili oni odprawiać rytuały, a także pouczał o zasadach zakazujących kradzieży i polowań. Wprowadził Dharmę do życia każdego człowieka i do każdego domu, tak by nie ograniczała się tylko do mnichów i klasztorów. Dzicy rabusie i okrutni myśliwi byli poskramiani mocą jego obecności i słów prawdy. Nauczył ludzi z Marung, którzy jeszcze nie nauczyli się słów, nie mówiąc już o ich znaczeniu, słów współczucia “Om Mani Padme Hum”.

Po około dziesięciu latach wędrówki przez doliny i wzgórza Do i Ser, udzielając nauk wokół siedzib Dodrupczena, Patrul powrócił do klasztoru Dzogczien. Przebywał w pustelniach Padme Thang i Nakczung oraz w Uniwersytecie Sziri Singha klasztoru Dzogczien. Przez kilka lat nieustannie obracał kołem Dharmy, nauczając o traktatach Maitreji, Środkowej Drodze, Abhidharmie, “Sekretnej Esencji Tantry”, “Skarbcu Szlachetnych Właściwości”, “Ustanowieniu Trzech Ślubowań” i wielu innych zagadnieniach.
Był przepojony mądrością i współczuciem buddów, a jego słowa i czyny były zawsze ukierunkowane na Dharmę. Jego jedyną troską było wprowadzenie istot na ścieżkę, objaśnianie słów Buddy, a tym samym doprowadzenie ich do światła urzeczywistnienia prawdziwej natury umysłu, tak jak robili to nauczyciele przed nim, w bezpośredniej linii przekazu:

• Samantabhadra
• Wadżrasattwa
• Garab Dordże
• Śri Singha
• Mańdziuśrimitra
• Dżnianasutra
• Wimalamitra
• Padmasambhawa
• Trisong Detsen
• Wajroczana
• Jesze Tsogjal
• Longczienpa
• Dzigme Lingpa
• Gjalłe Njugu
• Patrul Rinpocze

W późniejszych latach swojego życia Patrul mieszkał w okolicach Dzagja Gon, siedziby swojego drogocennego rdzennego nauczyciela Gjalłe Njugu. Tam ustanowił coroczne trzymiesięczne odosobnienie i nauki na temat “Bodhiczarjawatary”. Przewodniczył również tygodniowemu nauczaniu i praktyce Czystej Krainy Amitabhy, Buddy Nieskończonego Światła.

Założył centrum nauczania w pobliżu klasztoru Dzagjal, oraz odnowił i rozbudował duży kompleks murów z kamieni mani, wzniesiony przez jego poprzednie wcielenie Palge Samtena Phuntsoka. Stał się znany jako Patrul Dobum.
Patrul Rinpocze prawie nigdy nie przyjmował żadnych ofiar, a jeśli już, to natychmiast wysyłał je na fundusz budowy wyżej opisanego muru. Mając tylko tyle tsampy, by przeżyć, często zostawiał oferowane mu jedzenie tam, gdzie leżało. W ten sposób biedni ludzie, którzy podążali za nim, mogli zebrać pozostawione ofiary.
W wieku osiemdziesięciu lat, zgodnie z przewidywaniami Do Khjentse, zaczął doświadczać pewnych problemów zdrowotnych. Osiemnastego dnia czwartego miesiąca roku Ognistej Świni (1887) jak zwykle wypił poranną herbatę. Następnie przed południem usiadł nago w pozycji Buddy i położył ręce na kolanach. Jego asystent i oddany uczeń Khenpo Kunpal próbował z powrotem nałożyć na niego ubranie, lecz nie spotkał się z żadną reakcją. Patrul, który miał oczy otwarte w spojrzeniu medytacyjnym, pstryknął raz palcami i oparł dłonie w mudrze kontemplacji. W tym momencie jego umysł połączył się z pierwotną czystością. Dwudziestego dnia miesiąca Tsamtrul Rinpocze przeprowadził ceremonię przebudzenia umysłu Patrula z wchłonięcia.

Patrul Rinpocze nie pozostawił po sobie żadnych wartościowych przedmiotów. Był tam jeden zestaw szat mnisich, miska na jałmużnę, żółty szal, dolna szata, jedzenie na około dziesięć dni, zestaw pięciu tekstów Asangi i kopia Madhjamakavatary. A także pięć srebrnych monet i kilka chust, które miały zostać wysłane na fundusz kamiennego muru. To było wszystko, co posiadał Patrul Rinpocze. Nie posiadał żadnych dóbr doczesnych, nawet wielu tekstów, a te nieliczne które posiadał, czasami rozdawał, ponieważ znał je wszystkie na pamięć. Nie miał nawet papieru, ani bambusowego pędzelka do pisania. Gdziekolwiek by się nie znalazł podczas swojej wędrówki, gdy tylko wstał, był gotowy do natychmiastowego wyjścia.
W swoim życiu Patrul Rinpocze udzielił wielu nauk na temat tekstów sutr, tantr i Dzogpa Czienpo. Obudził ostateczne urzeczywistnienie w umysłach wielu obdarzonych szczęściem uczniów. Przy bardzo niewielu okazjach udzielał tantrycznych inicjacji lub organizował skomplikowane ceremonie.
Jego nauki, pisma i praktyka były niesekciarskie; w ten sposób czerpał z całości buddyjskiej tradycji Tybetu.
Jego zachowane pisma zostały zebrane w dziewięciu tomach, dotyczących Dzogpa Czienpo, tantr, sutr, rad, poezji i dramatu. Ale pomimo tego ogromnego zbioru głębokich dzieł, które przyniosły mu status jednego z najwyższych uczonych, pozostał ukrytym joginem, doskonale podążającym za przykładem swojego nauczyciela.
Odcisnął głębokie piętno w umysłach i sercach tych, którzy mieli szczęście go poznać. Do dziś jego słowa rozbrzmiewają i nadal prowadzą istoty do istoty serca Buddhadharmy.

Cytowane prace:

“Words of my Perfect Teacher”, Patrul Rinpocze, w przekładzie; Padmakara Translation Group, wydanie poprawione 2011. Fragmenty Wstępu. ISBN 978-0-300-16532-6 (pbk)

“Master of Meditation and Miracles: Lives of the Great Buddhist Masters of India and Tibet”, Tulku Thondup, edycja Harold Talbott, Shambhala Publications, inc. Pierwsze wydanie w miękkiej okładce 1996. ISBN I-57062-509-3 (pbk) Pg. 201-210

Pierwszy Ranjak Patrul Rinpocze urodził się w 1892 roku, a według kalendarza tybetańskiego siódmego dnia piątego miesiąca piętnastego roku Wodnego Smoka Rabdziung.

Pierwszy Ranjak Patrul Rinpocze został ogłoszony inkarnacją Dza Palge, albo Orgjena Dzigme Czokji Łangpo, przez wielkiego piątego Dzogcziena Rinpocze, Thuptena Czokji Dordże, który uznał go za inkarnację swego własnego rdzennego lamy.

Patrul Rinpocze urodził się w rodzinie Ranjak. W regionie Dzadżut w Kham. Jego ojciec, Ranjak Gjalse, znany jako Ranjak Drupczien Rinpocze (1832-1909), był wysoce urzeczywistnioną istotą. Nie tylko osiągnął najwyższe zaawansowanie w praktyce Dharmy, ale miał także władzę nad materią, posiadał zdolność rozłupywania skał i przywracania zwierząt do życia. Złożył ślubowanie, że wykona pudżę Ganaczakry, recytując mantrę Guru Rinpocze 100 milionów razy. Przeczytaj więcej o niesamowitej historii życia Ranjaka Drupcziena Rinpocze.

Kiedy urodziło mu się czwarte dziecko, powiedział do swojej żony: “Nie jest dobrze dla jogina mieć dużo dzieci. Ale może to dziecko przyniesie pożytek czującym istotom, prawda? W każdym razie dziecko w twoim brzuchu będzie moim ostatnim dzieckiem. Badając znaki z moich doświadczeń medytacyjnych i snów, to dziecko z pewnością będzie reinkarnacją świętej istoty. Pod koniec swojego życia to dziecko z pewnością będzie w stanie przynieść pożytek Dharmie i czującym istotom”.
Po narodzinach pierwszego Ranjaka Patrula Rinpocze w 1892 roku, jego ojciec przepowiedział, że chłopiec będzie napotka wiele przeszkód. Udał się na odosobnienie, by recytować mantry i wykonywać praktyki jogiczne. Następnie podczas medytacji otrzymał wiadomość, że on i jego syn powinni udać się do Dzogczien w regionie Kham. Ludzie w klasztorze Dzogczen czynili przygotowania i mieli ich przyjąć bardzo uroczyście. Po ich przybyciu piąty Dzogczien Rinpocze natychmiast poprosił rodziców i dziecko na audiencję.

Thupten Chokji Dordże, piąty Tulku Dzogczien powiedział,
“Drupczienie Rinpocze, spośród twoich synów i córek, twoja najstarsza córka powinna być sukcesorką twojej rodziny. Najmłodsza córka jest nirmanakją, manifestacją Karma dakini żywiącej się ciałem, więc powinna zostać mniszką. Ponieważ twój najstarszy syn jest inkarnacją Shakor Tulku, ktoś, kto będzie się nim opiekował, przyjdzie na spotkanie z nim. Powiedziałem, że potrzebuję twojego najmłodszego syna, ponieważ jest on prawdziwą reinkarnacją Dza Palge, Dzogcziena Patrula Rinpocze i po potwierdzeniu jego odrodzenia, zostanie on umieszczony na tronie wspieranym przez nieustraszone lwy”.

Pierwszy Ranjak Patrul Rinpocze ukończył studia na Uniwersytecie Szri Singha w Dzogczien. Był obdarzony wielkimi zaletami i zasługami. Cieszył się całkowitym opanowaniem swojego urzeczywistnionego umysłu. Później udał się do prowincji Amdo w północno-wschodnim Tybecie, by szerzyć tam nauki.
Kiedy miał dwadzieścia pięć lat, podróżował ze swoją świtą w której wywiązała się kłótnia. Radził im, aby rozwiązali tę kwestię albo ich opuści. Ponieważ sytuacja nie wykazywała żadnych oznak poprawy, odszedł. Udał się na siedmiodniowe odosobnienie, a jego zwolennicy nie zobaczyli go więcej; po zjednoczeniu się ze sferą ostatecznej rzeczywistości, osiągnął tęczowe ciało. Pozostały tylko jego włosy i paznokcie. Jego umysł odszedł w dharmakaję 25 dnia 4 miesiąca w roku Ognistego Węża 15 Rabdziung lub według kalendarza zachodniego w 1917 roku.
Ceremonie, które potem nastąpiły, były prowadzone przez jego siostrzeńca Thuptena i Szakora Tulku.

Druga inkarnacja narodziła się jako Tseddzial, w pobliżu błękitnego jeziora Kokonor w północno-wschodnim Tybecie w 1937 roku. Jego matką była Pema Tsoszid, siostrzenica piątego Dzogcziena Rinpocze, Thuptena Chokji Dordże, a jej matka Konsto była pierwszą siostrą Ranjaka Patrula Rinpocze.

Dzigtral Szongczup Dordże rozpoznał go bez cienia wątpliwości i intronizował jako następną inkarnację Dzogczien Patrula Rinpocze. Jako młody chłopiec wykazywał wszystkie zalety związane z nauką, czystością i współczuciem.

Niestety, jego życie dobiegło końca w młodym wieku. Powiedział swojej siostrze, Tsering Drolmie, z którą był silnie związany, żeby się nie martwiła i że wkrótce do niej powróci. Gdy jego oświecony umysł przeniósł się w inne miejsce, zmarł w 1959 roku.
Tsering Drolma poślubiła mężczyznę o imieniu Drupa, a trzy lata później urodziło się im drugie dziecko. Dziecko stało się znane jako obecna i czwarta emanacja Patrula Rinpocze, trzecia inkarnacja Ranjaka Patrula Rinpocze.