Jeśli będziemy uczciwi wobec siebie, badając cierpienie i szczęście, zrozumiemy, że cierpienie i szczęście nigdy nie pojawiają się bez przyczyn i warunków, dlatego też poszukujemy przyczyn szczęścia i cierpienia. Pochodzą one z pozytywnych i negatywnych działań ciała, mowy i umysłu. Właśnie dlatego wykonujemy drupczieny.

Z perspektywy nauk Buddy, wszelkie rozmaite przejawienia, czy to przyjemne, czy nieprzyjemne, pochodzą z naszych własnych nawykowych wzorców. Te przejawienia, prawdziwie istniejące lub nie, trwałe lub nietrwałe, dobre lub złe, piękne lub brzydkie, katastrofalne lub nie katastrofalne, zależą całkowicie od naszego własnego umysłu. Dlatego też, jeśli w naszym umyśle mamy nawykowe wzorce pozytywnego, lub negatywnego postrzegania postrzegania, to poprzez oba te wzorce projektujemy samsarę i nirwanę. Kiedy oglądamy samsaryczny “film”, jest to nieprzyjemne, ponieważ wydarza się w nim wiele nieznośnego cierpienia. W ten sam sposób, gdy oglądamy “filmy” o nirwanie, pojawia się w nich wiele wspaniałych, szczęśliwych sytuacji. Jak możemy bardziej rozwinąć nasze “radosne doświadczenia”? W jaki sposób możemy oczyścić cierpienia? Myślimy, że jest to możliwe tylko dzięki naszemu umysłowi. To jest powód, dla którego praktykujemy drupczien.

Ktokolwiek bardzo uważnie czyta jakikolwiek tekst sadhany i to, co jest tam opisane, może zrozumieć, że każda sadhana jest związana z najwyższymi naukami tantrycznymi Buddy połączonymi z nauczaniem etapów budowania i doskonalenia.

Etap budowania jest ma związek z samsarą, w celu jej oczyszczenia. Jest on również związany z nirwaną w celu jej rozwijania. Jest ona również połączona z uniwersalnym, jednolitym fundamentem samsary i nirwany. Może on prowadzić do jego realizacji. Jeśli chodzi o etap doskonalenia, jest on również związany zarówno z samsarą, jak i z nirwaną i może oczyścić dualistyczne nazywanie dobrym i złym, co jest gromadzeniem (negatywnych działań) i oddzielaniem (się od pozytywnych). Może on poprowadzić nas do uwolnienia się od dualistycznego cierpienia gromadzenia i oddzielania.

Dlatego każdy, kto wejdzie w kontakt z tym rodzajem sadhany, może odnieść wiele korzyści. Ktokolwiek poprawnie praktykuje ten rodzaj sadhany, to doceniamy jego praktykę i bardzo się z niej cieszymy.

Jeśli tym razem nie możesz uczestniczyć w naszym drupczien, praktykuj w ten sposób sam, lub dołącz do jakiegokolwiek innego drupczien odbywającego się na tym świecie”.

Ranjak Patrul Rinpocze nauczył się wszystkich aspektów praktyk sadhany w klasztorze Dzogczien (Tybet), gdzie przez wiele lat był ” Czoczenem” (Głównym Mistrzem Rytuałów). W 2008 roku był on pierwszym lamą, który umożliwił ludziom Zachodu samodzielne wykonywanie wszystkich czynności drupczien pod jego cennym przewodnictwem. Wraz z Loponem Tseringiem Gonpo – który, podobnie jak Rinpocze, jest wybitnym mistrzem śpiewu rytualnego – zaczęli uczyć mudr, melodii intonacji i wszystkich form aktywności rytualnej. Obecnie starsi uczniowie mają umiejętności prowadzenia nowicjuszy, ale Rinpocze nadal jest obecny podczas kursu przygotowawczego i udziela swoich bezcennych rad.

Podczas kursu przygotowawczego uczniowie są podzieleni na dwie grupy. Ci, którzy chcą ćwiczyć grę na instrumentach rytualnych i intonację, dołączają do “zespołu Umze”, podczas gdy ci, którzy chcą nauczyć się wszystkiego o rytuałach, dołączają do “zespołu Choponów”. Ogólnie rzecz biorąc, nowicjusze są zachęcani do dołączenia najpierw do grupy Umze, aby nauczyć się podstawowych aspektów sadhany, które wykonują wszyscy uczestnicy: mudr i melodii wspólnej recytacji.

Oto, czego można nauczyć się podczas kursu przygotowawczego:

ZESPÓŁ UMZE:

• Mudry: różne symboliczne gesty dłoni, wykonywane w określonych momentach praktyki.
• Melodie: istnieją różne melodie, które warto znać, aby podążać za prowadzącym recytację (Umze).
• Umze: ci, którzy są już zaznajomieni z sadhaną, mogą nauczyć się, jak zostać liderem recytacji.
• Instrumenty: w rytuał zaangażowanych jest wiele tradycyjnych instrumentów: dzwonki, talerze rolmo, talerze silnjen, bęben, radongi (bardzo długie trąby), trąbki kangling, klarnety gjaling i wielkie konchy.

ZESPÓŁ CZOPÖNÓW:

• Przygotowanie ołtarza (mandali): jak zaaranżować różne rodzaje ofiar i przedmiotów sakralnych.
• Tsok: rytalna “uczta” tybet. “tsok” jest ważną częścią sadhany. Tsok wiąże się z ofiarowaniem dużej ilości jedzenia i napojów, których przygotowaniem zajmuje się zespół czoponów.
• Tormy: rytualne “rzeźby” wykonane z tsampy i masła, udekorowane kolorami i ornamentami. Tormy mogą reprezentować bóstwa, strażników Dharmy, jedzenie, broń itd. Niektóre z nich są ofiarowywane podczas rytuału, podczas gdy inne pozostają na ołtarzu przez cały czas trwania drupczienu.
• Chopon: chopon jest rytualnym “pomocnikiem”, który wykonuje wszelkiego rodzaju czynności [na i wokół mandali] w imieniu Mistrza Wadżry. Jest tam główny czopon, pomocnik czopona, a czasami kilku asystentów.